Zając szarak
W budowie zająca charakterystyczną rzeczą jest to że ma on znacznie dłuższe nogi (skoki) tylne
niz przednie, oczy osadzone załkowicie na bokach oraz uszy dłuższe od głowy. Skóra zająca
pokryta jest kożuchem, który ma włos w zimie dłuzszy i gęściejszy, w lecie krótszy i rzadszy.
Kożuch zająca w lecie jest z wierzchu szarobrązowym na bokach żółtobrazowy, a na zadzie
brązowopopielaty. Głowa zajaca jest z przodu szarobrązowa, z boków jaśniejsza, uszy szarobrązowe,
na zewnątrz popielate, a na końcach czarne. Pierś i podgardle rdzawe. Ogon krótki, od spodu biały,
z wierzchu czarny. Oczy duże, brązowe. Skoki przednie rdzawe mają 5 palców, tylne skoki są od
wewnątrz białe, zakończone 4 palcami.
Zając ma długość do około 75 cm, wysokość 30 cm, omyk długości 8-10 cm, skoki przednie 20 cm,
tylne 36 cm, masę 3-6 kg. Maksymalny wiek zająca 8-10 lat.
Zając jest najpospolitszą u nas w kraju zwierzyną i można go spotkać zarówno w polu, jak i w
lesie, na równinie i w górach. Zając przebywa najchętniej na polach żyznych, o wysokiej
kulturze rolnej, równinnych, nie podmokłych, przeplatanych łąkami, lasami i krzakami. Zające
nie lubią terenów bagiennych, a nawet podmokłych. Różnorodność upraw rolnych pomaga rozwojowi
satnu liczbowego zajęcy ze względu na rozmaitośc karmy.
Zając jest roślinożerny, żywi się trawą, koniczyną, burakami, marchwią, ziemniakami, kapustą,
rzepakiem, seradelą i oziminami zbóż. Pietruszka, kapusta i buraki stanowią największy jego
przysmak. W zimie kiedy pola przykryte są gruba warstwą sniegu lub cienkim, ale zlodowaciałym
śniegiem, zające zachodzą w nocy do ogrodów i tam obgryzają głąby kapusty i korę zdrzew
owocowych, pączki drzew i krzewów.
Zające przebywające w lesie zywią się roślinnością leśną, między innymi ziołami, pączkami drzew
liściastych, miękką, soczystą korą, owocami drzew i krzewów, np. żołędziami, żarnowcem itp.
Zające żerują nad wieczorem i wczesnym rankiem, a czasmai również w nocy; w dzień wypoczywają
w kotlinach.
Parkoty zajęcy zaczynają się - zależności od pogody - od połowy stycznia lub początku lutego
i trwają do sierpnia, najintensywniej w maju i czerwcu. W okresie parkotu za jedną samicą biega
często kilka samców. Parkoty odbywają się zarówno w nocy jak i w ciągu całego dnia. W czasie
parkotów gachy prowadzą często zażarte boje, które polegają się na bicu przednimi skokami i
drapaniu pazurami.
Zapłodniona samica koci się po około 42 tygodniach, dając od 2 do 4 młodych. Młode rodzą się
dobrze wyrośnięte, owłosione i z otwartymi oczami. Żywią się przez okres 2-3 tygodni mlekiem
matki. Matka nie troszczy się zbytnio o swoje maleństwa. Bardzo wcześnie pozostawia je same,
przychodzi je karmić tylko 2-3 razy w nocy, a po 2-3 tygodniach całkowicie przestaje się
opiekować się nimi. Młode do czasu wyrośnięcia żyją razem, a potem rozłączają się, nie odchodzą
jednak zbytnio od miejsca urodzenia.
Wykot zajęcy odbywa się na powierzchni ziemi, w osłoniętej kotlinie. Rocznie samica może dać w
sprzyjających warunkach 8-10 młodych w 2-4 miotach, ale znaczna częśc ginie na skutek nieodpowiednich
warunków pogodowych, zatruć karmą lub działania szkodników.
Zając jest pochodzenia azjatyckiego, pustynnego i dlatego jest bardzo wrażliwy na wilgoć i deszcz.
Polowanie
Na zające poluje się od 1 lisopada do 31 grudnia, a w drodze odłowu do 31 stycznia. Na zające poluje
się tylko zbiorowo - pędzeniami, przy udziale zo najmniej 6 myśliwych. Polowanie w kotły, na
pomyka, z podjazdu, na zasiadkę oraz z psami gończymi i chartami jest niedozwolone.
|
Zwierzę, jako istota żyjąca, zdolna do odczuwania cierpienia, nie jest rzeczą. Człowiek jest mu winien poszanowanie, ochronę i opiekę.
"Wszystko, co chce się osiągnąć w zakresie łowiectwa, musi byc z góry przewidziane. A wykonanie tego zabezpieczone aktywnym współdziałaniem myśliwego z przyrodą."
Informacje pochodzą z książki Stanisława Godlewskiego "VADEMECUM MYśLIWEGO".
|