Czapla siwa
Czapla siwa ma grzbiet i skrzydła popielate. Głowę białą, nad oczami czarny pasek, przechodzący
w okresie godowym w czub, którego dwa najdłuższe pióra dochodzą do 15 cm długości. Pióra na
szyi jasnopopielate, a w pobliżu piersi przez środek szyi od przodu czarne plamki.
W dolnej części szyi zwisają długie pióra. Lotki są prawie czarne. Dziób żółto-czarny.
Nogi żółte, u góry czarniawe. Samica różni się od samca wielkością i mniejszym czubem.
Czapla siwa ma długość do 110 cm, a rozpiętość skrzydeł do 170 cm.
Czapla gniazduje parami, przeważnie w dużych koloniach (czaplińce). Gniazdo zakłada na wysokich
drzewach (w grupie drzew lub w lesie) niekoniecznie blisko wody (do 3 km, a czasem i dalej).
Czaple zaraz po przylocie, w drugiej połowie marca, przystępują do budowy gniazda, którego
średnica wynosi około 100 cm. Najczęściej jednak zajmują stare gniazda, a jeśli zastają je
uszkodzone, naprawiają. Krótko potem znoszą 4-7 niebieskawo-zielonych jaj. Wysiadywanie trwa
4 tygodnie. Przy wysiadywaniu i karmieniu młodych bierze również udział samiec. Młode zaczynają
latać dopiero po 6-7 tygodniach.
Czapla żeruje na brzegach jezior, rzek i na bagniskach. Żywi się głównie rybami i żabami, ale
zjada także jaszczurki, myszy, młode ptaki, owady i wodne żyjątka. Żeruje cały dzień, głównie
jednak nad wieczorem i rano i okresie karmienia młodych również w nocy. Pod koniec lata czaple
widuje się czasami na polach, gdzie polują na myszy.
Czapla jest bardzo żarłoczna. Złowione ryby i żaby, nawet do długości 20 cm (w tym okonie),
połyka w całości. Atakuje również większe ryby, których nie może połknąć. Na terenie stawów
rybnych jest bardzo szkodliwa, gdyż potrafi wybrać prawie cały narybek. W czasie łowów czapla
godzinami stoi nieruchomo w wodzie w oczekiwaniu na zdobycz.
Czapla siwa gniazduje w zasadzie w pobliżu wody, lecz często także i z dala od niej. Żeruje
natomiast w różnych okolicach, nieraz daleko od miejsca gniazdowania.
Czapla siwa jest ptakiem przelotnym, przybywa do nas w końcu marca, a odlatuje w końcu września.
Miejsca, w których gniazduje kilka par czapli, nazywają się czaplińcami. Często w pobliżu
czaplińców gniazdują również ptaki drapieżne, które z wyjątkiem kani nie czynią szkód swoim
sąsiadom. Czaple po przylocie łączą się w pary i wspólnie potem wychowują młode. Czapla rodzina
po wychowaniu młodych rozbija się i każda sztuka, zarówno starych, jak i młodych, żyje pojedynczo
aż do czasu odlotu, kiedy znowu łączą się w stada. W czasie długich przelotów czaple lecą
kluczem.
Polowanie
Na czaple wolno polować od 15 sierpnia do 21 grudnia. Na terenach stawów zagospodarowanych
wolno polować na czaple cały rok. Polowanie na czaple jest możliwe tylko przy przypadkowym
spotkaniu i dlatego trudno mówić o sposobach polowania, gdyż uzależnione są one od konkretnych
okoliczności. Czapla jest ptakiem bardzo ostrożnym i czujnym, niełatwo daje się podejść na
strzał. Jej dziczyzna jest jadalna.
|
Zwierzę, jako istota żyjąca, zdolna do odczuwania cierpienia, nie jest rzeczą. Człowiek jest mu winien poszanowanie, ochronę i opiekę.
"Wszystko, co chce się osiągnąć w zakresie łowiectwa, musi byc z góry przewidziane. A wykonanie tego zabezpieczone aktywnym współdziałaniem myśliwego z przyrodą."
Informacje pochodzą z książki Stanisława Godlewskiego "VADEMECUM MYśLIWEGO".
|